बाईपणाची कविता...

माती करणाऱ्या देहाच्या हरेक रात्रीचा
अंत का होत नाही ?
सुचत नाही
सुचत नाही....

तिच्या जखमा कुठवर झाकून ठेवेल
वाळलेल्या अस्तित्वाचे
खवले बाहेर येऊन फेकेल
बिल्लासभर पोटाची भूक
का मिटता-मिटत नाही.?
सुचत नाही
सुचत नाही.....

पायात पाय घालून गर्भाशयाच्या यातना
रोज नवाच देह,सोसत ती
वासनात जगणं जात करपून
जगन कणते ती
मग
बाई पणाचे आश्रू
का लपवते बाई.?
सुचत नाही
सुचत नाही....

            गणेश प्रकाश पाटील
                       #प्रीत

संसाराचा पेचा...

शिवारी चांदन्याची माज
भाकरीचा डोक्यावर धुडा
वाट सरते तळपायी गोंदून काटे
दारवडतो सारा बाईपणाचा चुडा

                       आभाळ मल्हार मोकळं
                       ऊन,सावली मातीचा पदर
                       झाकतो छाती,उघडं अंग
                       घामाने भिजलेला धुडा

रिकामे रांजन रिकामाच हांडा
ऊन रेंगाळते साजन बोळा
झुले झोका सुटे तोल 
फिरे भिंगरी सासर माहेर

                    दिन-रात हा जिंनगीचा खेळ   
                   अडकला जीव पदराचा फास 
                   माय माहेर गाठ पदराशी
                   सुटता तुटेना संसाराचा पेचा
               

                                   गणेश पाटील
                                       ©प्रीत

■ एक तुकडा...🌿